Kasteelwraps

Naast mijn mooie universiteitje (potverdorie wat klinkt dat toch tien keer zo leuk als hbo) staat een zelfs nog mooier kasteeltje waar we vandaag een best wel heel erg saai en niet bijzonder interessant presentatietje en fikaatje hadden dat georganiseerd werd door de gemeente van Växjö. Gelukkig snapt de gemeente ook dat een gratis fika mensen trekt en dus zaten we daar een uurtje te luisteren naar wat praatjes over de geweldige en meest groene stad van heel Europa genaamd Växjö voordat we onze al aardig gevorderde fika-kunsten in de praktijk konden gooien. Want dat schijnt dit hele stadje dus te zijn: groen, groener, de groenste stad van Europa. Best wel leuk en heel erg aardig allemaal, maar tegelijkertijd zijn er op zijn zachtst gezegd ook boeiendere dingen. Zoals fika’s bijvoorbeeld.

Gelukkig wordt wachten ook in Zweden beloond, want wow, dat was me het taartje wel zeg! Geen idee hoe het heette, maar het was in ieder geval typisch Zweeds (wat een prachtig excuus was voor een tweede stuk) en warm, maar niet heet en het was dus meer een soort toetje wat smaakte naar amandelen en was dus een beetje marcepijnerig en best zacht van structuur met wat hele kleine stukjes en dat at je dan met een soort slagroom maar niet helemaal slagroom en natuurlijk jam, want ja, waarom niet? En dat was wel redelijk een feestje voor de smaakpapillen jua. Oja en wraps, er waren ook wraps. Voor gratis. En er was best wel veel over. En waarschijnlijk zouden ze het anders toch weggooien, toch? En Magdalena (middelste) had ‘r tas mee. Dus nu hebben Lisa (links), Mag en ik (rechts) in ieder geval lunch voor de rest van de week.

Eetse